Binnen de Turkse dorpsgemeenschap waarin de sprakeloze Sibel leeft, wordt niet zomaar alles uitgesproken, en al helemaal niet tegengesproken. De dingen gaan zoals ze gaan en zijn zoals ze zijn. Maar juist in een omgeving waar het minst mag worden gesproken, zegt iemand die niet kán praten soms het meest.
